Eit trist syn!
Posted: 06 Dec 2007 00:42
Det var ein gong ein strøken 94' Suzuki RGV 250 vj22.
Det var og ein gong ein fin 15 April morgon i 2004 søskenbarnet mitt var på veg til arbeid med sykkelen på prøveskilt. Etter 2år med problem med selgar og å få tak i papirer på sykkelen (import frå Tyskland). Var endelig allt i orden, og han skulle levera sykkelen på biltilsynet i lunch pausen.
Men eit nedsenka kummalok slo styret ut av hendene på han, og han køyrde rett i kanten på ein betongmur. Han klemte seg fast til sykkelen og hang på heilt til hoftene og bensintanken gav etter. Då blei han kasta 20m og landa i ei grøft. Han fekk fram mobil telefonen og ringte til kjærasten, og gav beskjed om at han hadde krasja og hadde ildt i beina. Mens han satt i telefonen høyrde kjærasten i andre enden at ambulansen allerede var på veg.
Eg huksar ikkje kor mange gonger han vart opperert eller kor mange plassar han knekte beina, meinar det var 4 operasjonar og 13 beinbrudd. Beina i hofta var REVNE i to. Bensintanken er trykt inn på toppen av at han klemte seg fast! Han var nær døden fleire gonger under operasjonane pga blod tap.
Men på grunn av ekstremt pågangsmot og viljestyrke er han i dag oppe å går, jobbar fulltid og er far til ei fantastisk jenta på snart 4år og ein liten tasseladd på 1 og eit halvt.
Thea, dattera, vart fødd 2månedar før ulykka skjedde. Han gjekk altså glipp av 2-3månedar av oppveksten hennas mens han låg på sjukehuset.
Dei som ikkje er klar over skadane, har ikkje sjangs å sjå at for 3 og eit halvt år sidan låg han med 13(litt usikker) beinbrudd og nær døden. Einaste ein kan sjå er at når han går i nedoverbakkar haltar han sidan han manglar kneskål og foten sklir fram.
Eg er veldig stolt over å ha eit sånt søskenbarn, som takla smertene og sto på når han virkelig måtte det. Han kunne og er forsovidt i dag totalt uføre, men pga viljestyrken og motet hans so står han på 8timar om dagen som mekanikar.
Eg synest det er heilt fantastisk av ein person å klare det, og er virkelig glad me fortsatt har Geir Ove i familien.
Her står sykkelen fremst og banesykkelen bakerst. Ein dag vill han bygga oppigjen sykkelen og få skilt på han, om ikkje ramma er heilt øydelagt. (ser faktisk lovandes ut).
Sjølv om det ser svart ut, er det somregel alltid eit lys og håp i andre enden av tunellen. Berre ikkje gje opp!
Det var og ein gong ein fin 15 April morgon i 2004 søskenbarnet mitt var på veg til arbeid med sykkelen på prøveskilt. Etter 2år med problem med selgar og å få tak i papirer på sykkelen (import frå Tyskland). Var endelig allt i orden, og han skulle levera sykkelen på biltilsynet i lunch pausen.
Men eit nedsenka kummalok slo styret ut av hendene på han, og han køyrde rett i kanten på ein betongmur. Han klemte seg fast til sykkelen og hang på heilt til hoftene og bensintanken gav etter. Då blei han kasta 20m og landa i ei grøft. Han fekk fram mobil telefonen og ringte til kjærasten, og gav beskjed om at han hadde krasja og hadde ildt i beina. Mens han satt i telefonen høyrde kjærasten i andre enden at ambulansen allerede var på veg.
Eg huksar ikkje kor mange gonger han vart opperert eller kor mange plassar han knekte beina, meinar det var 4 operasjonar og 13 beinbrudd. Beina i hofta var REVNE i to. Bensintanken er trykt inn på toppen av at han klemte seg fast! Han var nær døden fleire gonger under operasjonane pga blod tap.
Men på grunn av ekstremt pågangsmot og viljestyrke er han i dag oppe å går, jobbar fulltid og er far til ei fantastisk jenta på snart 4år og ein liten tasseladd på 1 og eit halvt.
Thea, dattera, vart fødd 2månedar før ulykka skjedde. Han gjekk altså glipp av 2-3månedar av oppveksten hennas mens han låg på sjukehuset.
Dei som ikkje er klar over skadane, har ikkje sjangs å sjå at for 3 og eit halvt år sidan låg han med 13(litt usikker) beinbrudd og nær døden. Einaste ein kan sjå er at når han går i nedoverbakkar haltar han sidan han manglar kneskål og foten sklir fram.
Eg er veldig stolt over å ha eit sånt søskenbarn, som takla smertene og sto på når han virkelig måtte det. Han kunne og er forsovidt i dag totalt uføre, men pga viljestyrken og motet hans so står han på 8timar om dagen som mekanikar.
Eg synest det er heilt fantastisk av ein person å klare det, og er virkelig glad me fortsatt har Geir Ove i familien.
Her står sykkelen fremst og banesykkelen bakerst. Ein dag vill han bygga oppigjen sykkelen og få skilt på han, om ikkje ramma er heilt øydelagt. (ser faktisk lovandes ut).
Sjølv om det ser svart ut, er det somregel alltid eit lys og håp i andre enden av tunellen. Berre ikkje gje opp!
